نمازم را با سلام تمام میکنم
تا خودم را بعد نماز هم در محضرش حاضر بدانم
و برسم به این که وقتی به عشق ازلی و ابدی م نزدیک می شوم
در رحمتش به رویم باز میشود و تازه سلام میکنم و در درگهش وارد می شوم
و با نماز دیگر نزدیکترش شده و صحبت و دیدار تازه می کنم
و اینچنین خودم را هم دائما در آغوشش میگذارم
و به قول بر و بچ باهاش گپ می زنم ...
پ.ن:م :
گپ و گفت با خدا را ایول ن با ما روسیاهان ...
وقتی راه قرب و نزدیک شدن
به معبود را با نماز نخواندن
و قهر بسته و گناه را تکرار کردن
یعنی دوپایی به باتلاق شیطان فرو رفتن...
گر عاجزانه دربرابرت خم شوم
و سر بر زمین بگذارم
و خود را تنها روسیاهی بدانم
که در برابر قادری مهربان و بی همتا می نشیند
که ذکر هر کدام از صفاتت بیشتر شیفته اش می کند
نه تنها وقت نماز بلکه دائما به سجده
می افتادم و مشتاقانه محو عشق بازی می شدم
ای یگانه معبود مهربانم
اما چه کنم که هنوز هم
نه تنها قدر جوانیم را نمی دانم
بلکه به غیر تو دل می بندم و مشغول می شوم!؟...
د.ن:
یاکریم هر آن ما را محکم بغل کن تا همیشه گرم شما باشیم...
