جدیدا هندونه هایی هم که زیر بغل می زارن شده
شبیه توپ هندونه شکل بچه ایی که الان گوشه اتاقش افتاده
و قبلا از بازی با اون کلی خوشحال می شد و بعدش دوست داشت بخوردش
خدایا چه کنم دست خودم نیست هر چه تلاش می کنم خوش بین بشم نه تنها نمیشه بلکه بسی بدبینم وناراحت،
از آنهایی که شما را کاملا فراموش کرده ان و دم از مسلمانی و مقید بودن می زنن
غمگینم از اینکه شما را ناظر اعمالشون نمی دانن، فرمایشات ولی امرشون را عمل نمی کنن
و با حق و حقوق وطنم اینچنین رفتار می کنن .
از یه طرف هندونه توخالی زیر بغل هامی گذارن تا مشغول شده و با شعار به به و چهچه
چهره ی حق به جانب می گیرن.
به خیالشون خیلی زرنگ هستن. آخه نمیگن این هندونه ها بالاخره یه روز با هزار امید باید بازبشه
که یک قاچ از اون خورده بشه و و و و
پس خداجونم حق می دی که بدبین باشم و بهشون اعتماد نکنم و و و ...
پ.ن:
شاید بی ربط بود اماحکایت این روزهای ما هم گره خورده به توپ هندونه ای شکل
بعضی از یه طرف اون را زیر بغلت می ذارن و از طرف دیگه برا همون هم که می دانن خالیه
و قراره باهاش مشغول بشی زیر پات را خالی می کنن مبادا بعد بازی بخوای بخوریش و دستشون رو بشه
خدایا چرا معاد از یاد رفته؟ چرا فراموش کرده یدالله فوق ایدیهم گر بخواهی بدهی طوری می دهی که.........
