تا آینه دستمانه چرا حتی نگاهش نکرده
اما وقتی شکست آن وقت قدرش دانسته
و حیف گفته...
وقتی بوده قدر ندانسته وفقط حاشیه و آزار داده
تا شکسته شده...
چرا نمی اندیشیم شاید فردا نبوده؟...
