حس غریبی را وقتی می چشی
که روز میلاد بانوی پهلو شکسته (س)
صورت بر پنجره های بقیع می گذاری
ومزار مظلومانه عزیزانش رافقط می بینی
اجازه ی هیچ حرکتی،زیارتی نداری
وقتی به خودت می آیی
می بینی تو مانده ای
و یک دل سوخته
که حتی روز میلادشان
اشک و ناله ی پر از درد
تحویلت می دهد...
السلام علیک یا باقرالعلوم(ع)...
